Stichting Vagabond-pets

We hebben zóveel plezier met en van Odie (voorheen Merlin).

Hij had in het begin wat socialisatie problemen en wij waren niet duidelijk genoeg naar hem toe. Dat resulteerde erin dat hij 'de aanval de beste verdediging vond' naar met name mannen (met pet) en andere honden toe.

Wat ons heel goed heeft gedaan is training waarin wij weer de baas werden en Odie veel zekerder werd en 'het niet allemaal op hoefde te lossen'.

Odie is een hele vrolijke en vitale hond, houdt van dollen en wordt eigenlijk in niets beperkt door zijn gemis aan één achterpoot. Soms wint hij zelfs hardloopwedstrijdjes in het bos, van andere honden.

Hij holt ook zelf de trap op en af. Het is een slanke hond en dat houden we natuurlijk wel zo, dat is beter voor zijn gewrichten en balans. Hij is ook niet zo op eten gefocust, hij vindt zijn roedel het belangrijkste.

Wat wij ook zo knap vinden is dat hij in het begin ons konijn accepteerde, terwijl hij in het bos er achteraan gaat. En sinds een half jaar hebben wij de kat van mijn moeder in huis en zelfs dàt heeft hij geleerd te accepteren. Super knap!

Het is echt een 'mee-hondje' altijd mee op vakantie, bezoek, naar het restaurant, echt heel fijn!

Wij hebben heel veel van Odie geleerd qua honden gedrag en ermee leren omgaan. Daardoor hebben wij nu echt zo'n fijne hond.

We hopen nog heel lang van hem te mogen genieten!

Dankjewel voor je belangstelling, dat stel ik erg op prijs. Merlin heet inmiddels Odie en we zijn erg dol op hem!

Van de zomer hebben we echt een "zware" periode met hem gehad. Wij (als gezin en ook verschillende trainers) denken dat zijn gedrag toch erg te maken had met angsten en wellicht het weer wennen aan een andere omgeving en baasjes. Daarbij moesten wij natuurlijk ook aan een ander type hond wennen, die ook weer een andere aanpak nodig had.

Zoals ik al eerder berichtte, hadden we twee keer een bijtincident gehad en daar waren wij wel van geschrokken. Odie kreeg een duidelijke terugval en uiteraard was ons gedrag ook voorzichtiger en zo krijg je een "fijne" wisselwerking.

In eerste instantie hebben we 5 privélessen genomen bij een hondenschool die van "de kalmerende signalen" uitgaat en voornamelijk de stress wil reduceren. Dat was een heel goede leerschool.
Toen durfde ik wel een poging te wagen om op groepsles bij de Dierenbescherming te gaan hier bij ons in het Amsterdamse Bos. (alhoewel Odie nog steeds erg fel uitviel naar honden en mannen) Ik heb nu 5 zaterdagen les gehad en het gaat ZO GOED!! Echt super. Hij doet het heel goed in de groep, zeker als hij los is. Aan de riem vindt hij het nog moeilijk en valt hij nog steeds uit, maar het is al zo'n verschil met twee maanden geleden, ik heb hem nu sneller rustig.

We kunnen nu ook weer redelijk normaal bezoek ontvangen, want ook daartegen was en is hij erg fel en blaft behoorlijk.
Al met al zijn we er nog lang niet, want we streven ernaar dat hij andere honden óf vermijd, óf accepteert en niet steeds vanuit de verte al een verstarde houding aanneemt. En dat we bezoek zonder blaffen binnen kunnen laten.

Met Loes had ik een principe afspraak gemaakt om langs te gaan, maar door familie omstandigheden lukte dat niet. Zij stelde ook voor om Odie intern te nemen, maar daar voelde ik niet zoveel voor, omdat hij dan wéér bij een ander baasje moest wennen.
Financieel was het een enorme investering (m.n de privélessen), die ik mij van de zomer gewoon niet kon veroorloven. De dierenbeschermingcursus is een stuk vriendelijker geprijsd. Vandaar ook dat ik jullie toen benaderde.

Het feit dat Odie tamelijk dominant en provocerend naar andere honden toe is, is jammer dat dat niet duidelijker is opgemerkt en aangegeven. Dit is geen verwijt, maar meer een punt van aandacht voor de stichting. Ik denk dat menigeen Odie al had teruggegeven. Ik ben een een doorzetter en kon het niet over mijn hart verkrijgen, maar het heeft echt heel veel stress, moeite, overtuigingskracht en geld gekost om te komen waar we nu zijn. En niet iedereen kan dat opbrengen.

We zijn heel blij dat het nu al een stuk beter gaat en dat alle moeite loont. Het is een schat van een hond en hij is zo leuk en vrolijk. Lekker energiek en onze 10-jarige hond is er ook weer van opgepept. Hij hoort er helemaal bij.
Natuurlijk hou ik mij aanbevolen voor adviezen van jullie kant, graag zelfs!
Ik heb alvast een paar foto's bijgevoegd, zodat je kunt zien dat hij er gezond en mooi en happy uitziet, deze zijn vlak vóór de sneeuw genomen. Ik zal jullie binnenkort nog een paar foto's sturen, misschien komt hij nog eens op de kalender(!).

Een heel verhaal , maar ik denk dat jullie dat wel fijn vinden, jullie zijn tenslotte erg begaan met het lot van alle stichtingdieren.