Verslag 9e bezoek aan Polen, november 2008

 

 

Vrijdag 14 november

 

Met de wagen van Ellen zijn we om 8.45 vanuit Zetten vertrokken. Han had er overigens al een uurtje rijden opzitten (Rotterdam). Via Oldenzaal, Osnabrück, Hannover, etc. naar Polen. We hebben gewoon goed kunnen doorrijden, totdat we na Cottbus de grens met Polen passeerden. Op de weg die we tòen volgden, voelden we ons meer op de "woelige baren" dan op een heuse Autobahn. Mede doordat de auto zwaar beladen was, hebben we deze weg hotsend en klotsend met 70/80 km/u genomen. Duidelijk een erfenis uit de tijd van het "IJzeren Gordijn". Enfin, na ongeveer 30 km werd de weg aanzienlijk beter en konden we normaal doorrijden tot aan de bestemming van deze eerste dag: een hotel in Wroclaw, waar we om 19.30 aankwamen. Hier de auto op een beveiligde parkeerplaats gezet, gegeten in het hotel en toen naar onze kamer.

 

Zaterdag 15 november

 

De volgende ochtend nog een uur rijden naar het asiel in Opole, waar we door Magda gastvrij en hartelijk werden ontvangen. Trouwens, de honden lieten in koor horen, dat onze komst niet onopgemerkt was gebleven.

 

Onmiddellijk na aankomst om 9.30 hebben we de spullen voor Opole uitgeladen en in het magazijn gezet. Ook deze keer waren ze erg blij met wat we hadden meegenomen. Daarna thee gedronken en aansluitend een rondleiding over het terrein. De verblijven van de dieren zien er goed en verzorgd uit.
    

Om 11.00 was het tijd om met Magda naar het asiel in Tomaszów te vertrekken, waar we onze Lucky gingen ophalen. Altijd nog een rit van 220 km en 3 uur rijden.

De navigatie wist ook dit keer feilloos de weg naar het juiste adres te vinden.

We werden daar opgewacht door een blije directeur en een blije Ania (met haar dochter), net als Magda een vrijwilligster van het eerste uur. Ook hier meteen de spullen uitgeladen: manden, heel wat hondenvoer, verbandmiddelen, injectienaalden-en spuiten, etc., en uiteraard de lang verwachte operatielamp. Ze zijn daar overigens bezig om een ruimte op te knappen en in te richten voor gebruik door een dierenarts, zodat een en ander bijzonder welkom is.

Even koffie gedronken in de kamer van de directeur, een kamer die zeer sobertjes is ingericht. Daarna zijn we rondgeleid over het terrein van het asiel. En dan blijkt dat hulp en ondersteuning hier héél hard nodig zijn. Er worden hier zoveel dieren gebracht, dat er ruimtegebrek is ontstaan. Hier en daar zitten meer dieren in een kennel dan wenselijk is. Hierdoor is het functioneren van de quarantaineafdeling ook in het gedrang gekomen. Grote bewondering voor de mensen, die in dit asiel gewoon hun werk blijven doen.

Tegen het donker worden om ongeveer 16.30 vertrekken we weer naar Opole. Nu met één passagier meer: Lucky, die de hele weg bij Magda op schoot zit.

In Opole zelf moeten we nog even langs de enige dierenarts die op zaterdagavond spreekuur heeft. Hier regelt Magda de benodigde papieren. Dan brengen we Lucky voor 1 nacht naar het asiel en daarna Magda naar huis. Zelf gaan we naar het hotel en hebben daar om 21.30 nog heerlijk gegeten.
                        
                           

 

Zondag 16 november

 

De volgende dag om 9.15 weer in het asiel. De al gereedstaande (lege) benches staan in een mum van tijd in de auto. Dan halen Magda en een andere vrijwilligster de geluksvogels uit hun hokken op: Lucky, Pusia, Sonia en Ciapek en zetten ze in de auto.

Dit was voor ons wel een bijzonder moment. Als je ziet hoe Magda dit allemaal doet, zo zorgvuldig, zo toegewijd, met zoveel gevoel voor dieren. Het was gewoon ontroerend om te zien hoe ze nog wat foto's maakte en daarna teder afscheid nam van dieren, die ze enkele jaren heeft gekend en verzorgd.
                           

          

 

Om 9.45 zijn we uit Opole vertrokken. De terugreis verliep voorspoedig. We konden goed doorrijden en de hondjes gedroegen zich voorbeeldig.

Om 21.20 stopten we voor de deur bij Jeannette, alwaar reikhalzend naar ons werd uitgekeken. Nou ja, naar òns?

 

                                                                       Naar Pusia, Sonia, Ciapek en Lucky natuurlijk!

 

 

Han en Bert