Verslag 16e bezoek aan Polen van 22 t/m 26 september 2009


Auto vol, tank vol, het 16e tripje naar Polen is begonnen. We hebben afgesproken om rond 06.00 bij Jeannette te zijn, bereiden ons voor op de spits en op files tijden wegwerkzaamheden die je onderweg vaak tegen komt. Al snel komen we erachter dat we mazzel hebben. De spits viel reuze mee en het lijkt alsof de Duitsers massaal de auto stil hebben laten staan. 

Bij de grensovergang Duitsland/Polen moest de auto aan de kant en werden we gecontroleerd. Paspoorten en autopapieren werden ingeleverd en wij moesten de auto uit. De niet onaardig uitziende man zag al snel dat het allemaal voor 'Hunde und Katze' was en we mochten onze reis vervolgen over een 70 km lange weg met diepe kuilen, hobbels en gaten.

Eenmaal weer op een goed wegdek scheuren we verder en ook in Polen reed het als een tierelier. Iets over 17.00 worden we welkom geheten door ruim 140 stembandjes van hondjes in alle soorten en maten die allemaal op een baasje wachten. Magda komt aangerend en maakt de poort open. Nadat we de thee op hebben komt de vraag of we eerst de auto uit willen laden of eerst naar de hondjes willen....... ohhh ahhh, en die dan en moet je die zien. Ze zijn mooi, ze zijn lief, ze zijn minder lief, klein, groot, dik en dun, maar allemaal met dezelfde bruine kijkers die een thuis verdienen. Het is wel duidelijk wat we na de thee gingen doen.

Goed en dan is het toch alweer vrij donker geworden. De auto moet worden uitgepakt en tevens weer worden ingepakt met spullen en voer voor de volgende dag want dan gaan we naar Tomaszów. Ook hebben we een ontmoeting met de burgemeester van de stad. Een paar maanden geleden heeft hij van het bestaan van Vagabond-Pets gehoord en dat we hulp bieden aan het asiel van de stad. Hij heeft toen aangegeven ons te willen ontmoeten en dát laten we natuurlijk niet voorbij gaan !

We slapen weer bij Dorota thuis. 's Avonds bespreken we hoeveel dieren we mee naar Opole kunnen nemen. Helaas puilt het asiel nog steeds uit dus het kunnen er niet meer worden dan twee.. Twee honden die we in de Vagabond-Pets kennel kunnen zetten. Het is niet veel, maar er zijn nog maar een paar kennels vrij en er moet ook ruimte zijn voor zwerfhonden die binnen komen. We besluiten om dan 3 honden in het pension te zetten dat we kort daarvoor hebben gevonden. Dus dat maakt 5 honden voor Vagabond-Pets in pension. Om 01.00 gaan de lampjes uit.

Woensdag 23 september

Vroeg uit de veren want het wordt weer een lange dag waarbij er veel km's zullen worden gemaakt. Om 09.00 vertrekken we met Dorota en Magda om om 12.00 bij de burgemeester en een wethouder aan te schuiven. Een vriendelijke man die praat en vragen stelt over hoe het in NL gaat en hoe ze het in Opole doen, hoeveel dieren daar zitten en met hoeveel mensen ze het werk moeten doen. Ook luistert hij naar wat we met z'n allen te vertellen en te vragen hebben. Hij was blij verrast dat we al voor veel dieren een goed plekje hebben gevonden en bedankte ons voor de hulp die we bieden. Omdat hij afhankelijk is van geld en het gemeentebestuur, kon hij helaas nu geen toezeggingen doen, maar we hebben goeie hoop op een vervolg waar meer wethouders bij aanwezig zullen zijn.

13.30 Óp naar de hondjes.

Eerst alle hondjes even begroeten en al snel zien we het bange Corgi look a like hondje die we ook in mei al hadden gezien. Het staat als een paal boven water; nu gaat ze mee ! Dat is 1 hond. Daarna komen we aan bij de kennel van de o zo bange jonge herder teef. Geen twijfel mogelijk; mee naar Opole. Dat zijn 2 honden. Nu kijken voor 3 andere dieren, maar al snel merken we dat ook Dorota en Magda aan het rondsnuffelen zijn om toch ook, ondanks de vele honden die in Opole zitten, een paar hondjes weg te halen. Zo fijn dat we zo'n goede samenwerking en inmiddels zeer goede vriendschap hebben met deze twee kanjers. Het zouden totaal 5 honden worden, waarvan er 3 naar een pension zouden gaan, maar vertrekken met 9 honden. Natuurlijk kiezen we voor oude, kreupele, een terriër met een gebroken poot, een ouder teefje dat ingeslapen zou worden, een oudere herder, een bange jonge herder en een hele bange (de Corgi) die Tomaszów voorgoed achter zich mogen laten !

21.30 Aankomst Opole vanuit Tomaszów

Kasia, een medewerkster van het asiel was op de hoogte gebracht en had de kennels al in orde gemaakt zodat we de hondjes er alleen maar in hoefden te doen. Het zou te laat worden om nu nog naar het pension te rijden. Is toch weer een dik uur heen en dik een uur terug. Rond 22.30 gaan we terug naar het huis van Dorota om nog wat na te praten over de drukke dag. We zijn moe, maar zeer voldaan.

Donderdag 24 september

 We gaan weer naar het asiel van Opole en werken mee. Jeannette laat honden uit, een paar honden krijgen een flinke borstelbeurt en Ellen helpt Beata bij de katten. Momenteel verblijven er rond de 160. Op 1 dag zijn er 31 kittens binnen gekomen en op 1 dag is er precies 1 geplaatst.. Eenmaal klaar bij de katten, snel terug naar de poesjes om te kroelen. Even tijd voor tijd. 
Omdat Dorota zielsveel van dieren houd, en er alles aan doet om ze te helpen, in of buiten de stad, heeft ze weleens een aanvaring met de directeur en moet ze weleens op het matje komen. Echter is het nu zo dat ze een laatste waarschuwing heeft gekregen. Al huilend kwam ze terug naar het asiel. Te triest voor woorden als zij zou worden ontslagen, moeten er niet aan denken. Afgelopen maand was hij ook al niet tevreden over deze fantastische vrouw terwijl ze dagen maakt van soms wel 14 uur !! Aan het eind van de maand krijgen de werknemers een extraatje als ze goed werk hebben verricht. Dorota heeft het niet gekregen omdat de directeur niet tevreden was en Dorota 'ongehoorzaam' is geweest. Vagabond-Pets heeft haar dit extraatje vergoed zodat ze haar auto kon laten repareren.
  
Ja, en dan is de dag alweer voorbij en moeten er nog 3 hondjes naar het pension worden gebracht. Ellen en Magda gaan ze wegbrengen. Het zijn Jumper uit Tomaszów en 2 pups uit Opole die Magda weg wilde hebben om ze te beschermen tegen een vrouw die honden verzamelt. Vanaf vandaag mogen ze van de directeur nl. geen mensen meer afwijzen die een hond willen.. VP heeft toegezegd dat als de nood aan de man is, ze honden op naam van VP mogen zetten. 
Dan zitten ze in pension en dan kan de directeur niets zeggen omdat we pensiongeld betalen. Moeilijk om met mensen om te gaan die gebruik maken van hun macht, en wat nog veel moeilijker is, is dat Dorota ermee moet dealen. 

23.00 Terug van het wegbrengen van de pension hondjes. We eten en drinken nog wat en rond 00.30 gaan we slapen.

Vrijdag 25 september

Wederom verrichten we hand en spandiensten, helpen waar we kunnen. Omdat we er in november zeker van zijn dat we in het team 3 klusjes mannen hebben, bedenken Magda en Dorota werkzaamheden die zij kunnen verrichten. Al snel is duidelijk dat ze zich niet hoeven te vervelen. Eén klus is het bouwen van hokken en een andere klus is het verwijderen van de enorme hoeveelheid van ijzeren pinnen/buizen die uit de grond steken. Honden bezeren zich eraan, mensen struikelen erover en als je er met een auto overheen rijdt kost het ook een band.

De auto en benches worden opgemeten en hondjes die bij elkaar in een bench moeten worden samen uitgelaten om vervolgens samen in een kennel te gaan zodat ze elkaar kennen. Later die dag gaat Ellen samen met Dorota haar gerepareerde auto bij de garage ophalen, gaan aangifte doen bij de politie omdat ze een nummerplaat is verloren. Wat een papieren moeten er ingevuld worden en dan gaat het alleen maar om een nr. plaat.. 
Om 18.50 rijden we naar de dierenarts om de paspoorten voor de hondjes in orde te maken en de rekening te betalen. Wachten duurt lang, maar om 20.00 is alles in orde en kunnen we gaan eten.

Zaterdag 26 september

Om 06.30 gaat de wekker alweer, staan op, eten wat en vertrekken naar het asiel. We laten de hondjes uit die meegaan, doen ze in de gereedstaande benches, nemen afscheid en om 9.35 rijden we van het asiel weg. De reis terug gaat net zoals de heenreis heel voorspoedig, weinig files, en de Duitsers hebben blijkbaar de auto weer stil gezet. Om 19.20 arriveren we in Den Bosch, waar we door verschillende mensen worden opgewacht. Hondjes worden uit de auto gehaald, kunnen lekker hun behoefte doen en even de benen strekken.

Er waren hoogte en dieptepunten. Hoogtepunt was het terugzien van de o zo bange Corgi mixje, dieptepunt is de laatste waarschuwing voor Dorota.

Via deze weg willen we iedereen bedanken die ons heeft gesteund, een donatie over heeft gemaakt, bedanken iedereen die zo begaan zijn met het wel en wee van de hondjes en de stichting, maar ook Melanie en Adriaan van Weverwijk die iedereen op de hoogte hebben gehouden via hun website, voor het ter beschikking stellen van hun auto en de brandstof die ze hebben vergoed !

Lieve groet, Jeannette en Ellen.