Hallo Ellen,

Met pijn in het hart hebben we vandaag afscheid moeten nemen van onze Esso.

Hij kreeg steeds meer problemen met zijn achterhand, kon meestal niet meer zelfstandig overeind komen en had moeite om te gaan liggen, wandelen kostte hem steeds meer energie en de laatste dagen viel hij nog wel eens op de grond in zijn pogingen om  toch zelf op te staan. Afgelopen maandag waren we nog met hem bij de dierenarts voor een anabolenspuit, nadat deze twee keer eerder goed geholpen had, maar nu bleef het resultaat van de spuit uit. Het was een moeilijke beslissing, buiten wilde Esso nog zo graag snuffelen, brokjes zoeken, een balletje enz., maar zijn lichaam liet hem in de steek. Onze dierenarts heeft hem vandaag thuis laten inslapen.

We zijn enorm dankbaar dat wij ruim 10 jaar lang zijn baasjes mochten zijn! We hadden ons geen fijnere hond kunnen wensen. In zijn jongere jaren had hij natuurlijk zijn streken. Zo was hij een fervent jager op de kuiten van joggers en mountainbikers. Ook zette hij in het bos het af en toe ineens op een rennen en was dan binnen de kortste keren 100 meter of meer weg. Maar hij kwam altijd binnen een paar minuten weer terug. Houdini was zijn bijnaam, hij wist steeds uit de tuin te ontsnappen, eerst door onder de schutting door te gaan, toen dat afgezet was, ging hij via de bloembakken als een kat over de schutting heen. Uiteindelijk hebben we maar een hekwerk laten plaatsen. Hij kwam echter altijd na zo’n 10 minuten weer terug; hij maakte gewoon een rondje door het dorp: vogelhuisje leegeten bij de buren, dan naar de friteskraam op het plein, nog even langs de kroeg en de eendjes opjagen bij de beek. Die vrijheid had hij nodig en gelukkig kon dat ook hier in het dorp. Iedereen kende hem en geen doorgaand verkeer. De laatste tijd bleef zijn rondje beperkt tot even naar de overkant om te plassen en weer terug, maar hij is dat “erop uit in zijn eentje” tot op het laatst blijven doen.

Daarnaast dagelijks twee flinke boswandelingen per dag. Tot twee jaar geleden met zijn twee maatjes Jesse en Storm. Dikke pret, vooral de spelletjes balgooien en brokjes zoeken waren favoriet. Nog leuker was de bostuin van vrienden van ons. Met 8 honden bij elkaar konden ze hier ravotten. De laatste anderhalf jaar was hij alleen met ons, maar ook dat vond hij helemaal prima. Alle aandacht was voor hem en zijn aandacht was voor ons. Hij week vrijwel niet van onze zijde. Met de baas mee in de auto boodschappen doen vond hij ook fijn. Als hij maar mee mocht.

Dag lieverd, we zullen je enorm missen. Jij hebt je vrijheid nu in de eeuwige jachtvelden.

Frans en José

Nunhem