
Lieve Inca,
Na 15,5 prachtige jaren kwam in december het moment dat we afscheid van je moesten nemen. Wat een ongelooflijk avontuur was het om jou in ons leven te hebben. Als klein, verlaten pupje werd je al zwervend gevonden en kwam je bij Stichting Vagabond-Pets terecht. Je kwam vlak na de geboorte van Jack, onze jongste bij ons terecht en was meteen een geliefd gezinslid. Altijd vrolijk, nieuwsgierig, en op zoek naar lekkers, je had een onmiskenbare charme die het hart van iedereen veroverde.
Je was slim, ondeugend en had een sprankeling in je ogen die nooit verging. Je had een prachtige vacht en een lief, zacht koppie, en zelfs toen je ouder werd, dacht iedereen nog steeds dat je een jonge pup was. Je bleef je hele leven jeugdig en fit, rennend en spelend en het leek heel lang alsof je niet ouder werd. Hoe bijzonder is het dat we jou zo lang in ons midden mochten hebben, dat we zoveel mooie momenten samen konden beleven.
Het is moeilijk te bevatten dat je er niet meer bent. We missen je enorm. De stilte in huis is anders zonder je vrolijke aanwezigheid, je zachte pootjes die langs de vloer tikten en je blik die altijd op zoek was naar de volgende knuffel of een lekker hapje. Maar ondanks de pijn van het afscheid zijn we ongelooflijk dankbaar voor alles wat je ons hebt gegeven. Jij was meer dan een hond voor ons, je was een kind, een trouwe metgezel, een bron van liefde en vreugde.
We zullen je nooit vergeten, Inca. Je blijft voor altijd in ons hart. Bedankt dat je ons hebt gekozen en dat we zoveel jaren samen hebben mogen doorbrengen. Rust zacht, lieve Inca.
Bart, Saskia, Boy, Quin & Jack
