Heerlijk vind ik het om lekker zigzaggend om de benen van mijn baasje of vrouwtje te lopen. Ik kan er niets aan doen dat ze dan over me struikelen; ik wil gewoon bij ze zijn. In de ochtend laat ik ze direct met een hele diepe whoewhoewoe horen, hoe blij ik ben dat ze weer wakker zijn. En ik whoewhoehoe ook als we gaan wandelen, als ik eten krijg of als ik denk dat ik een koekje krijg. Weet je wat zo geestig is? Ze whoewhoehoe-en tegenwoordig terug. Ze beginnen me echt te begrijpen.

Kijk eens hoe knap ik ben!

Toen ik bij mijn baasjes kwam wonen, was ik vies, onverzorgd en hartstikke angstig. Bang voor harde geluiden, onweer, vreemde mensen, onverwachte bewegingen, de tuinslang, de vuilniszak etc. Toch niet zo raar als je bijna zeven jaar opgevangen wordt in een asiel in Polen, waar lieve mensen met weinig middelen zo goed mogelijk werk verrichten?

Vrouwtje was direct voor mij gezwicht, maar het baasje was niet direct een fan van mij. Inmiddels begrijp ik wel dat ik beter niet de inhoud van een prullenbak of keukenkast door de huiskamer moet sjouwen of dat ik op hun nuchtere maag in de vroege ochtend een grote of kleine boodschap in mijn mand of op hun tapijt moet neerleggen. Nog steeds ga ik er als een angsthaas vandoor als ik een harde knal hoor en het spijt me hartstikke dat ze dan soms urenlang naar me moeten zoeken. En ik begrijp nog steeds niet waarom ik ziek word van het eten van straatvuil, inclusief katten-en/of hondenuitwerpselen. Ze beginnen dan wel te mopperen en de baas gromde mij dan wel eens toe dat ik op Marktplaats moest. Daar werd ik wel zenuwachtig van.

Over de jaren heen ben ik me wat meer gaan ontspannen en vertrouw ik deze baasjes meer en meer. Ze mogen me op mijn kop en rug aaien en kriebelen, maar als ze aan mijn buik komen dan laat ik een zacht, waarschuwend gegrom horen. Gelukkig luisteren ze heel goed naar me.

Op een ochtend liet ik mijn ge-whoewhoehoe weer eens klinken terwijl mijn baas met me ging wandelen. Ik keek mijn baas diep in de ogen, met al mijn liefde en toen werd mijn baasje helemaal stil. Hij zei dat ik zo'n goede en lieve vriend was en dat ik heus, heus, heus nooit op Marktplaats zou gaan. Ik heb hem nog eens goed aangekeken en zag toen dat hij het meende. Hij heeft het nooit meer gezegd daarna. Vrouwtje zat bovenaan de trap en heeft het ook gehoord. Dus dat zit wel goed nu.

Daarom heb ik besloten dat ze nu ook mijn buik mogen aaien en eigenlijk is dat zo heerlijk, dat ze er maar beter niet mee kunnen ophouden en dat laat ik ze weten ook: Whoewhoehoe!

Er groeit een veertje uit mijn staart!

Vorige week zag het vrouwtje op het uiterste puntje van mijn staart een klein wit veertje steken. Toen  zei ze dat mijn ware aard naar boven komt. Dat er in mij verborgen, een engel zit, die haar leert om geduldig te zijn, om in afstemming te zijn, om mijn tempo te volgen. An Angel in disguise, zo noemde ze me. Beetje overdreven natuurlijk, maar ja, zo is ze nu eenmaal.

Meer lezen over mijn leven als Timon met mijn baasjes?
TimonLive 4
TimonLive 3
TimonLive 2
TimonLive Vriend jij bent nog niet jarig!
TimonLive 1

PS Wil je ook een vriendje van mij adopteren? Dat kan hier.